157
سکوت باید کرد؛
نه ترس،
به احترام ِ تن‌های ِ بی‌جان!
پ‌ن: " ... !!"
+ نوشته شده در سوم تیر ۱۳۸۸ ساعت توسط نازنین محمودی
|
مکرردیروز می‌آید
امروز می‌آید
فردا می‌آید
و من
میان پایان و آغاز
دستان‌ا‌م را می‌نگرم
لحظه‌ها را مرور می‌کنم
گویی هنوز حرفی میان دستان و نگاهم
برای تولد تقلا می‌کند.
يا ميان سكوت‌های تو!
دل‌ا‌م لمس رؤیا می‌خواهد!
نوشته‌های پیشین
- اردیبهشت ۱۳۹۲
- فروردین ۱۳۹۲
- آبان ۱۳۸۹
- مهر ۱۳۸۹
- شهریور ۱۳۸۹
- بهمن ۱۳۸۸
- آبان ۱۳۸۸
- شهریور ۱۳۸۸
- مرداد ۱۳۸۸
- تیر ۱۳۸۸
- خرداد ۱۳۸۸
- اردیبهشت ۱۳۸۸
- فروردین ۱۳۸۸
- اسفند ۱۳۸۷
- بهمن ۱۳۸۷
- دی ۱۳۸۷
- آذر ۱۳۸۷
- آبان ۱۳۸۷
- مهر ۱۳۸۷
- شهریور ۱۳۸۷
- مرداد ۱۳۸۷
- تیر ۱۳۸۷
- خرداد ۱۳۸۷
- اردیبهشت ۱۳۸۷
- فروردین ۱۳۸۷
- اسفند ۱۳۸۶
- بهمن ۱۳۸۶
- دی ۱۳۸۶
- آذر ۱۳۸۶
- آبان ۱۳۸۶
- مهر ۱۳۸۶
- شهریور ۱۳۸۶
پیوندها
- با تو می گویم!
- پس از باران
- هستي
- يرما
- ماهور
- غریبه
- حرفهايي از جنس خودم
- چارديواري
- زمزمه هاي بي صدا
- بانو
- Maryam, Me & Myself
- نیک آهنگ
- شوخي
- فروغ
- حس یازدهم
- دختر نقاش
- داریم می ریم استرالیا
- ذکر مداوم تو
- رونوشت بدون اصل
- لعنت خدا به من اگر...
- تیر آهن18
- دیوانـه ای کـه می خندیــد فـردا را
- می تونم چند لحظه وقتتون رو بگیرم؟
- Peli