158
پس ماندگی ِ ذهن
کراهت ِ اندیشه،
دو روی سکه!
پن1: کاش ابتدای ِ انتهایش آشکار بود!
پن2: " خدا را شکر، حداقل فهمیدیم یک عمر با چه کسانی همکاسه بودیم!"
پن3: اینروزها، با خود ِ بی منات، چگونه سر میکنی؟
+ نوشته شده در پنجم تیر ۱۳۸۸ ساعت توسط نازنین محمودی
|
مکرر